Het guillain-barrésyndroom tijdens de zwangerschap: een casus

Een 30-jarige vrouw, 28 weken zwanger, ontwikkelt het guillain-barresyndroom. Er ontstaat een opstijgende tetraparese met noodzaak tot intubatie en ventilatie. Bij 2 op de 3 patienten gaat een infectie het syndroom vooraf. Bij deze patiente was dit het cytomegalovirus. Deze infectie vernietigt de myelineschede rond de zenuwen door een reactie van „molecular mimicry”. De aanpak van het guillain-barresyndroom bestaat uit het ondersteunen en controleren van de vitale functies, het behandelen van hinderlijke symptomen zoals paresthesieen via het toedienen van corticoiden en intraveneuze immunoglobulinen (IVIG) en eventueel plasmaferese, gevolgd door de revalidatie. Deze behandeling is bij zwangere vrouwen multidisciplinair. Er moet meer aandacht gegeven worden aan de identificatie en aanpak van de eventuele infectieuze component, preventie van diepe veneuze trombose en longembolie, pijnbehandeling en psychologische begeleiding. Het beeindigen van de zwangerschap om een sneller herstel te bekomen is onnuttig. Er zijn momenteel nog geen richtlijnen in verband met de beste bevallingsmethode. In de literatuur is men er in het algemeen wel over eens dat een keizersnede niet strictu sensu noodzakelijk is. Enkel indien er sprake is van deterioratie van de maternale of foetale toestand, is een keizersnede noodzakelijk. De patiente in deze casus beviel spontaan van een gezonde zoon en revalideerde daarna volledig. Momenteel heeft ze geen uitvalsverschijnselen meer.