İndirekt Hiperbilirubinemi Tanısı ile Takip Edilen Bebeklerin Değerlendirilmesi An Evaluation of Infants Followed up With a Diagnosis of Indirect Hyperbilirubinemia

Amaç: İndirekt hiperbilirubinemi tanısıyla yatırılan yenidoğanların klinik ve demografik özellikleri, risk faktörleri ve tedavi yöntemlerinin araştırılması amaçlandı. Materyal ve Metod: Yenidoğan yoğun bakım ünitesine yatırılan 615 sarılıklı yenidoğan bebeğin demografik özellikleri, laboatuvar verileri ve yenidoğan sarılığı açısından risk faktörleri retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Bebeklerin 340 (% 55,3)' ı kız, 275 (% 44, 7)' i erkek, 532 (% 86,50)' si matür, 80 (% 13)'i prematür ve 3 (% 0,50)'ü ise postmatür idi. Doğum ağırlıkları; 3185 gr ± 0, 50, 3200 (1300-5000) arasında idi. Olgularda en sık sarılık nedeni, Fizyolojik sarılık / Nedeni tespit edilemeyen sarılıklar iken, en az oranda tespit edilen sarılık nedeni ise intrakranial kanama ve konjenital santral sinir sistemi anomalileri idi. Tedavide, bebeklerin 406 (% 66,0)’sına sadece fototerapi, 35 (% 5,7)’ine ise kan değişimi de yapıldı. Diğer 174 olguya (% 28,3) fototerapi ile birlikte primer hastalığa bağlı olarak antibiyotik, sodium L-tiroksin ve/veya intravenöz sıvı tedavisi de verildi. Olguların 13 (% 2,1)'ünde rebound sarılık, 3 (% 0,5)'ünde geçici hipokalsemi, 1 (% 0,2)' inde anemi ve 1 (% 0,2)' inde ise ishal gelişti. 7 (% 1, 1) olgu altta yatan neden bağlı olarak ex oldu. 1 (% 0,2) bebekte kernikterus gelişirken, 607 (% 98,7) olgu şifa ile taburcu edildi. Sonuç: Hiperbilirubinemi, yenidoğan döneminde sık görülmektedir. Mortalite ve morbidite engellenmesinde hiperbilirubinemi tedavisinin zamanlaması son derece önemlidir.