Wirulencja Puccinia triticina sprawcy rdzy brunatnej pszenicy w Polsce w latach 2013–2015

Celem przeprowadzonych badań była analiza wirulencji i oznaczenie patotypów Puccinia triticina występujących na pszenicy w Polsce w latach 2013–2015. Przetestowano łącznie 58 izolatów P. triticina wyprowadzonych z próbek porażonych liści pszenicy zebranych w różnych rejonach Polski. Izolaty P. triticina testowano na siewkach 32 linii blisko izogenicznych odmiany Thatcher z różnymi genami odporności Lr na rdzę brunatną. Obserwowano wysoką częstotliwości wirulencji patogenu (70–100%) w stosunku do większości genów odporności. W omawianym okresie badań niską frekwencję wirulencji (1–30%) badanych izolatów P. triticina notowano wobec genów: Lr2b, Lr2c, Lr23, Lr28, Lr38 i Lr52. Wszystkie badane izolaty były awirulentne wobec genów: Lr2a, Lr9, Lr19 i Lr25. W oparciu o zestaw 15 linii blisko izogenicznych: Lr1, Lr2a, Lr2b, Lr2c, Lr3, Lr9, Lr11, Lr15, Lr17, Lr19, Lr21, Lr23, Lr24, Lr26, Lr28 zidentyfikowano 21 patotypów P. triticina. W badanej grupie izolatów P. triticina dominowały patotypy: 12722 i 12723. W grupie patotypów przeważały wirulentne wobec 6 i 7 genów odporności.